Gdzie znajdują się przeszłość i przyszłość, skoro wszystko co istnieje naprawdę – jest teraz?

Na przekór kultowi młodości, wyidealizowanych ciał i wirtuozerskiej sprawności fizycznej, nasze ciała i umysły zmieniają się. Nadchodzi wielkie piękno starości, która zamyka przeszłość w pamięci, a przyszłość w oczekiwaniu na kolejny moment szczęścia.

Spektakl Lubelskiego Teatru Tańca rozgrywa się w tym stanie zawieszenia pomiędzy nostalgią i nadzieją. Ten wielokodowy spektakl, jest spotkaniem twórców różnych dziedzin. Pyta o nasz wspólny, ale też indywidualny stosunek do przeszłości i do tego, co ma nadejść. Jest próbą zabawy w popadanie w nostalgię, pogrążanie się w stare dobre i złe czasy, ale również wyrazem lęku przed starością i śmiercią, czy oczekiwaniem szczęścia i tego najważniejszego momentu artystycznego, którego zawsze próbowaliśmy doświadczyć.

Najnowszy spektakl Lubelskiego Teatru Tańca powstał z okazji jubileuszu dwudziestolecia zespołu i jest oparty na „Czterech kwartetach” T. S. Eliota.

„To właśnie przeszłość, widziana z teraźniejszej perspektywy, jest głównym tematem spektaklu: wspomnienia zawodowe, zdarzenia intymne, a także historia ciał, ich kontuzji, blizn i przemian, jakim ulegają z wiekiem. Beata Mysiak, Anna Żak i Ryszard Kalinowski (później już bez masek) opowiadają tańcem i słowem z powagą i z humorem, czasem z przejęciem, czasem z ochronnym dystansem”

Hanna Raszewska dla taniecpolska.pl

„W moim początku jest mój kres, najnowszy spektakl Lubelskiego Teatru Tańca w reżyserii Joanny Lewickiej, to dzieło uderzające pod każdym względem – zarówno formalnym, jak i treściowym.”

Miłosz Zieliński dla ZOOM – lubelski informator kulturalny