DZIEŃ KOBIET W TEATRZE ROZBARK | „Zjednoczone stany zmyślone” | koncepcja wieczoru: Anna Piotrowska
O NAS DLA NAS | DZIEŃ KOBIET W TEATRZE ROZBARK
brodniak | lenczewska | letner | lewandowska | łuczak | noras | piotrowska | zioło
8 marca (środa), godz. 19:00 „Zjednoczone stany zmyślone” | koncepcja wieczoru: Anna Piotrowska
Bilety w cenie: 20 zł ulgowy, 30 zł normalny
BILETY DOSTĘPNE NA STRONIE: https://bilety.teatrrozbark.pl/?culture=pl&id=
PROGRAM:
W programie prace solowe artystek-kobiet związanych z zespołem artystycznym. Obejrzymy prace solowe wspaniałych, wrażliwych kobiet:
1. Julia Lewandowska* – „Popiół i piksel”
*Autorzy całości : Grupa Konwergencje (Mikołaj Cieślak, Anna Kołacka, Julia Lewandowska)
Kompozytor/wykonawca: Mikołaj Cieślak; ścieżka dźwiękowa do projektu “Popiół i piksel”.
2. Ola Łuczak – „Backwardness” | PREMIERA
3. Maria Lenczewska – „The way” | PREMIERA
4. Joanna Brodniak – „untold manifesto”
5. Katarzyna Zioło – „small talk”
6. Ewa Noras – „𝕗 𝕖 𝕒 𝕤 𝕥” | PREMIERA
7. Sabina Letner – „Wonder(ing) woman” | PREMIERA
8. Anna Piotrowska – „don’t call me my little sweet pony”
realizacja techniczna pod kierownictwem Pawła Murlika: Dastin Greczyło, Jakub Ritter, Krzysztof Soszka, Kuba Zapartowicz
wykonanie: zespół artystyczny Teatru ROZBARK
„Zjednoczone stany zmyślone” to koncept, który został wykreowany przez Annę Piotrowską wiele lat temu w Teatrze Rozbark dla artystów zespołu, którzy mają przestrzeń do realizacji własnych produkcji.
“Wieczory takie jak ten, który upłynął pod szyldem „Zjednoczonych stanów zmyślonych”, wydają mi się niezwykle ważne. Różnorodność prac, na poziomie formalnym i merytorycznym pokazuje jak szeroki wachlarz możliwości prezentuje Rozbark. Ale daje również wyraz zróżnicowaniu świata sztuki. Krótkie formy pozwalają zapoznać się widzom z wieloma aspektami teatru tańca, a przede wszystkim z twórczymi możliwościami zespołu Rozbarku”
źródło: http://www.rozswietlamykulture.pl/
———————————————————————————–
SZCZEGÓŁOWY PROGRAM:
1. Julia Lewandowska* – „Popiół i piksel”
*Autorzy całości: Grupa Konwergencje: Malarstwo/projekcje – Anna Kołacka | Muzyka – Mikołaj Cieślak | Choreografia – Julia Lewandowska
Kompozytor/wykonawca: Mikołaj Cieślak; ścieżka dźwiękowa do projektu “Popiół i piksel”.
Konwergencje oznaczają splot mediów i stylistyk. W projekcie “Popiół i piksel” łączymy media w spektakl teatru tańca z muzyką na żywo. Naszym celem było rozwinięcie filmowej realizacji “Konwergencje” (https://youtu.be/MRXQJmX7TL) i poszerzając go o nowe wątki tematyczne. Zajmując się zagadnieniem przemijania, zestawiamy ze sobą świat materii organicznej i cyfrowej. Wychodząc od morfemu: popiołu – zwęglonej cząstki oraz pikselu – podstawowej jednostki obrazu, podejmiemy próbę stworzenia struktury choreograficznej i muzycznej wobec pulsującej projekcji. Transformacja mediów odbywa się na wielu płaszczyznach. Materialny obraz olejny staje się bazą dla przekształcenia cyfrowego. Ciało perfomerki skonfrontowane zostanie z jego wizerunkiem filmowym, wtopionym w strukturę drobin popiołu i pikseli. Te drobiny ulegają rozszczepieniu – tak jak widmo światła białego, ujawniając nowe walory kolorystyczne. Impulsy płynące od obrazu, muzyki i emocje w odniesieniu do obrazów wojny stają się podstawą do stworzenia choreografii.
2. Ola Łuczak – „Backwardness” | PREMIERA
Kobiecość. Cielesność. Archetyp. Sensualność.
Jaką kobietą jestem w codzienności, a jaką poza nią?
Czy te światy się spotykają i kogo do nich zapraszam?
Czy brakuje mi wdzięku, czy go potrzebuję, czy te pytania nie wynikają z mody?
3. Maria Lenczewska – „The way” | PREMIERA
Zatrzymana chwila w rzeźbie.
Rezonuje,
daje echo przeszłości, będąc karmą chwili obecnej.
Wszystko powiązane siatką pajęczyn.
Myśląc o końcu, on rodzi się na nowo…
Coś przekraczalnego- przekraczasz.
Co później?
Wpadasz.
4. Joanna Brodniak – „untold manifesto”
Jestem kobietą bez głosu i lustra
kryształowym spojrzeniem
które powraca przez gęstość i ogrom szalonego narodu
jestem człowiekiem bez prawa
karmionym tylko kłamstwem i desperacją
jestem owadem cudzej myśli
końcem jutra
rewolucją samej siebie
to (nie) jest manifest
a gniewna tyrada
alergia na patos i autosabotaż
osobista ekspresja złości
wyrażona w tonie naiwnej utopii
wyznanie wiary w możliwość pomyślenia nowego porządku
pragnienie siły i przeczucie słabości
w niezrealizowanym akcie wypowiedzi
przestaję wierzyć w siłę słowa
marzy mi się wersja zapasowa tego kraju
morze obiecane
Solowa choreografia „untold manifesto” zdobyła tytuł the best solo na międzynarodowym festiwalu Solo Duo Dance Festival w Budapeszcie. 2021 r. | I miejsce i nagroda w Warszawskim Konkursie Choreograficznym dla Joanny Brodniak za solo „untold manifesto”, 2021.
5. Katarzyna Zioło – „small talk”
Small talk to inaczej umiejętność prowadzenia niezobowiązujących rozmów. Ich tematyka nie jest z góry określona. To rozmowa na dowolny temat, która ma na celu umilenie czasu. Small talk odbywają się na przykład na spotkaniach biznesowych, gdy czekamy na ich innych uczestników. Wanna have a talk?
6. Ewa Noras – „𝕗 𝕖 𝕒 𝕤 𝕥” | PREMIERA
„Gorzka rozterka w nas mieszka wrodzona
i ta nam przejada dusze,
tę z siebie wyrwać potrzeba i przed nią uciekać.”
trawiona przez ciebie, zagłodzoną,
nasycam cię swoją lepką konsystencją
esencją jestem, wypełniam ci pustkę
piekłem
każdy kęs zbliża cię do śmierci
będzie stypa.
7. Sabina Letner – „Wonder(ing) woman” | PREMIERA
Czy pokój z dwoma oknami może być wnętrzem głowy?
Czy jedno odbicie może zakrzywić rzeczywistość aż tak bardzo?
Czy odsłonięte zęby są uśmiechem?
Czy migoczące oko, znaczy od razu, że jest pełne łez?
Nie wiem.
Ale się zastanawiam.
8. Anna Piotrowska – „don’t call me my little sweet pony”
Jedną z fascynacji choreografki i performerki, poza motywami transu i śmierci, jest temat drogi. Miniatura choreograficzna „don’t call me my little sweet pony” dedykowana jest głównie przemierzaniu swoistej wewnętrznej i zewnętrznej wędrówce, w której istotne jest postrzeganie upływu czasu, który naznacza ciało.
premiera: 24 marca 2018, Teatr Rozbark, Bytom