Teatr Rozbark
Plakat spektaklu Zjednoczone Stany Zmyślone. Plakat w kolorze różu, znajduje się na nim naga siedząca sylwetka kobiety. Kobieta ma głowę skierowaną w lewo, ma długie włosy spięte w kucyk. Na plakacie znajduje sie logo Teatru Rozbark oraz napis ZJEDNOCZONE STANY ZMYŚLONE, ponizej nazwiska osób występujących brodniak,kępińska,lenczewska,letner,lewandowska, łuczak, noras,piotrowska/zioło. W lewym dolnym rogu napis 8 marca2023, 19.00 Scena cechownia, www.teatrrozbark.pl

O NAS DLA NAS | DZIEŃ KOBIET W TEATRZE ROZBARK

brodniak | lenczewska | letner | lewandowska | łuczak | noras | piotrowska | zioło

8 marca (środa), godz. 19:00 „Zjednoczone stany zmyślone” | koncepcja wieczoru: Anna Piotrowska

Bilety w cenie: 20 zł ulgowy, 30 zł normalny

BILETY  DOSTĘPNE NA STRONIE: https://bilety.teatrrozbark.pl/?culture=pl&id=

 

PROGRAM: 

W programie prace solowe artystek-kobiet związanych z zespołem artystycznym. Obejrzymy prace solowe wspaniałych, wrażliwych kobiet:

1. Julia Lewandowska* – „Popiół i piksel”

*Autorzy całości : Grupa Konwergencje (Mikołaj Cieślak, Anna Kołacka, Julia Lewandowska)
Kompozytor/wykonawca: Mikołaj Cieślak; ścieżka dźwiękowa do projektu “Popiół i piksel”.

2. Ola Łuczak – „Backwardness” | PREMIERA

3. Maria Lenczewska – „The way” | PREMIERA

4. Joanna Brodniak – „untold manifesto”

5. Katarzyna Zioło – „small talk”

6. Ewa Noras – „𝕗 𝕖 𝕒 𝕤 𝕥” | PREMIERA

7. Sabina Letner – „Wonder(ing) woman” | PREMIERA

8. Anna Piotrowska – „don’t call me my little sweet pony”

 

realizacja techniczna pod kierownictwem Pawła Murlika: Dastin Greczyło, Jakub Ritter, Krzysztof Soszka, Kuba Zapartowicz

wykonanie: zespół artystyczny Teatru ROZBARK

 

„Zjednoczone stany zmyślone” to koncept, który został wykreowany przez Annę Piotrowską wiele lat temu w Teatrze Rozbark dla artystów zespołu, którzy mają przestrzeń do realizacji własnych produkcji.

“Wieczory takie jak ten, który upłynął pod szyldem „Zjednoczonych stanów zmyślonych”, wydają mi się niezwykle ważne. Różnorodność prac, na poziomie formalnym i merytorycznym pokazuje jak szeroki wachlarz możliwości prezentuje Rozbark. Ale daje również wyraz zróżnicowaniu świata sztuki. Krótkie formy pozwalają zapoznać się widzom z wieloma aspektami teatru tańca, a przede wszystkim z twórczymi możliwościami zespołu Rozbarku”

źródło: http://www.rozswietlamykulture.pl/

———————————————————————————–

SZCZEGÓŁOWY PROGRAM:

1. Julia Lewandowska* – „Popiół i piksel”

*Autorzy całości: Grupa Konwergencje: Malarstwo/projekcje – Anna Kołacka | Muzyka – Mikołaj Cieślak | Choreografia – Julia Lewandowska
Kompozytor/wykonawca: Mikołaj Cieślak; ścieżka dźwiękowa do projektu “Popiół i piksel”.

Konwergencje oznaczają splot mediów i stylistyk. W projekcie “Popiół i piksel” łączymy media w spektakl teatru tańca z muzyką na żywo. Naszym celem było rozwinięcie filmowej realizacji “Konwergencje” (https://youtu.be/MRXQJmX7TL) i poszerzając go o nowe wątki tematyczne. Zajmując się zagadnieniem przemijania, zestawiamy ze sobą świat materii organicznej i cyfrowej. Wychodząc od morfemu: popiołu – zwęglonej cząstki oraz pikselu – podstawowej jednostki obrazu, podejmiemy próbę stworzenia struktury choreograficznej i muzycznej wobec pulsującej projekcji. Transformacja mediów odbywa się na wielu płaszczyznach. Materialny obraz olejny staje się bazą dla przekształcenia cyfrowego. Ciało perfomerki skonfrontowane zostanie z jego wizerunkiem filmowym, wtopionym w strukturę drobin popiołu i pikseli. Te drobiny ulegają rozszczepieniu – tak jak widmo światła białego, ujawniając nowe walory kolorystyczne. Impulsy płynące od obrazu, muzyki i emocje w odniesieniu do obrazów wojny stają się podstawą do stworzenia choreografii.

 

2. Ola Łuczak – „Backwardness” | PREMIERA

Kobiecość. Cielesność. Archetyp. Sensualność.
Jaką kobietą jestem w codzienności, a jaką poza nią?
Czy te światy się spotykają i kogo do nich zapraszam?
Czy brakuje mi wdzięku, czy go potrzebuję, czy te pytania nie wynikają z mody?

 

3. Maria Lenczewska – „The way” | PREMIERA

Zatrzymana chwila w rzeźbie.
Rezonuje,
daje echo przeszłości, będąc karmą chwili obecnej.
Wszystko powiązane siatką pajęczyn.
Myśląc o końcu, on rodzi się na nowo…
Coś przekraczalnego- przekraczasz.
Co później?
Wpadasz.

 

4. Joanna Brodniak – „untold manifesto”

Jestem kobietą bez głosu i lustra

kryształowym spojrzeniem

które powraca przez gęstość i ogrom szalonego narodu

jestem człowiekiem bez prawa

karmionym tylko kłamstwem i desperacją

jestem owadem cudzej myśli

końcem jutra

rewolucją samej siebie

to (nie) jest manifest

a gniewna tyrada

alergia na patos i autosabotaż

osobista ekspresja złości

wyrażona w tonie naiwnej utopii

wyznanie wiary w możliwość pomyślenia nowego porządku

pragnienie siły i przeczucie słabości

w niezrealizowanym akcie wypowiedzi

przestaję wierzyć w siłę słowa

marzy mi się wersja zapasowa tego kraju

morze obiecane

Solowa choreografia „untold manifesto” zdobyła tytuł the best solo na międzynarodowym festiwalu Solo Duo Dance Festival w Budapeszcie. 2021 r. |  I miejsce i nagroda w Warszawskim Konkursie Choreograficznym dla Joanny Brodniak za solo „untold manifesto”, 2021.

 

5. Katarzyna Zioło – „small talk”

Small talk to inaczej umiejętność prowadzenia niezobowiązujących rozmów. Ich tematyka nie jest z góry określona. To rozmowa na dowolny temat, która ma na celu umilenie czasu. Small talk odbywają się na przykład na spotkaniach biznesowych, gdy czekamy na ich innych uczestników. Wanna have a talk?

 

6. Ewa Noras – „𝕗 𝕖 𝕒 𝕤 𝕥” | PREMIERA

„Gorzka rozterka w nas mieszka wrodzona
i ta nam przejada dusze,
tę z siebie wyrwać potrzeba i przed nią uciekać.”

trawiona przez ciebie, zagłodzoną,
nasycam cię swoją lepką konsystencją

esencją jestem, wypełniam ci pustkę
piekłem

każdy kęs zbliża cię do śmierci
będzie stypa.

 

7. Sabina Letner – „Wonder(ing) woman” | PREMIERA

Czy pokój z dwoma oknami może być wnętrzem głowy?
Czy jedno odbicie może zakrzywić rzeczywistość aż tak bardzo?
Czy odsłonięte zęby są uśmiechem?
Czy migoczące oko, znaczy od razu, że jest pełne łez?
Nie wiem.
Ale się zastanawiam.

 

8. Anna Piotrowska – „don’t call me my little sweet pony”

Jedną z fascynacji choreografki i performerki, poza motywami transu i śmierci, jest temat drogi. Miniatura choreograficzna „don’t call me my little sweet pony” dedykowana jest głównie przemierzaniu swoistej wewnętrznej i zewnętrznej wędrówce, w której istotne jest postrzeganie upływu czasu, który naznacza ciało.

premiera: 24 marca 2018, Teatr Rozbark, Bytom