03

W tej poetyckiej opowieści o bezimiennych postaciach relacje, ich natężenie i dynamika wychodzą na pierwszy plan. Zespół, który Piotrowska zebrała, rzeczywiście potrafi te relacje zatańczyć, a raczej ucieleśnić w ruchu. To wspaniali profesjonaliści z warsztatem i pasją oraz niesamowitą kondycją psychofizyczną, którą reżyserka poddaje próbie w tym półtoragodzinnym spektaklu, pod koniec nabierającym szalonej, transowej dynamiki. Kamil Bończyk, Aleksandra Kępińska, Sabina Letner, Julia Lewandowska, Ewa Noras, Daniel Zych doskonale zdają ten egzamin. Po LATE LOVERS… nie ulega wątpliwości, że sprostają każdemu wyzwaniu. Zachwycają również występujący gościnnie artyści z Teatru Ocelot, grupy będącej zjawiskiem na skalę europejską. Sceny taneczne sprawnie przeplatają się z ich popisowymi numerami akrobatyczno-artystycznymi. 

pełny tekst recenzji: recenzja: teatralny.pl

LATE LOVERS OF MOON SNOW 

SPÓŹNIENI KOCHANKOWIE KSIĘŻYCOWEGO ŚNIEGU

spotkajmy się po wewnętrznej stronie mojego księżyca…

koncepcja, reżyseria i choreografia: Anna Piotrowska;

kreacja i wykonanie: Kamil Bończyk, Aleksandra Kępińska, Sabina Letner, Julia Lewandowska, Ewa Noras, Daniel Zych,

współpraca artystyczna: Teatr Ocelot pod dyrekcją artystyczną Beaty Zając. Artyści występujący w spektaklu: Hanna Czuban, Basia Matusiewicz, Mariusz Nguyen,

obiekt  świetlny & pejzaż dźwiękowy: Michał Mackiewicz – Lucid Lines,

opracowanie muzyczne: Anna Piotrowska,

reżyseria światła: Paweł Murlik,

przestrzeń, scenografia i kostiumy: Anna Piotrowska & Ewa Noras, współpraca: Atelier Bronisława Cichy,

realizacja światła: Dastin Greczyło,

realizacja dźwięku: Jakub Ritter,

współpraca techniczna: Krzysztof Soszka, Kuba Zapartowicz,

współpraca produkcyjna: Mateusz Kowalski,

grafika: anatan, foto: Jola Staszczyk,

promocja: Martyna Fras, Justyna Kukiełka, Ewa Noras, Aleksandra Kępińska, Anna Piotrowska,

podziękowania dla Michała Rudkowskiego za przygotowanie remiksu finałowego utworu w spektaklu,

premiera: 25 maja 2024, Scena Cechownia, Teatr Rozbark.

Spektakl został przygotowany m.in. z okazji 10-tej rocznicy Teatru Rozbark, zrealizowany przez artystów pod dyrekcją Anny Piotrowskiej. Jest to sztuka nasączona tańcem, gestem, w której odkrywamy na nowo świat inspiracji artystycznych, a którego źródłem jest twórczość jednego z najwybitniejszych belgijskich surrealistów – René Magritte’a. Jego niezwykłe obrazy, pełne zagadek i paradoksów, stają się tłem dla enigmatycznej i energetycznej atmosfery, tworzonej poprzez fizyczność ciał i zbiorową kreację, która przenosi nas w inny wymiar postrzegania świata. Obrazy przepełnione są magią, osnute aurą tajemnicy – zaskakujące i zupełnie nieoczywiste. Momenty zatrzymane w obrazach Magritte’a mówią nam, że codzienność może być wyjątkowa, o ile sobie na to pozwolimy. Magia może wydarzać się każdego dnia.

Twórczość Rene Magritte’a od lat towarzyszy Annie Piotrowskiej w jej twórczości artystycznej. W 2007 r. zrealizowała spektakl „Bóg 8 Dnia” dla teatru mufmi w Warszawie. Okazuje się, że źródło nurtu surrealistycznego w sztuce jest niewyczerpywalne i za każdym razem można odkrywać dla siebie nowe konteksty. Niech spektakl będzie swoistym tortem urodzinowym, smacznym, bogatym i który zapadnie nam w sercu i pamięci.

Świat zatracił się w tajemnicy rzeczy. Obojętne lustro nieustannie wpatrywało się w osobiste wartości. Gigantyczne dni tonęły w zapomnieniu. Puste spojrzenia wykrzykujące wariacje smutku. Spóźniłam się o parę lat. Dostrzegłam za późno miłość, która przypatrywała się za siedmioma wzgórzami w miejscu przypisanym pomiędzy dwoma kontynentami świata. Księżycowy śnieg topił uczucia i przeganiał czarne myśli. I tak nie były zbyt widoczne w świetle księżyca. Idealny dzień. Zapomniałam o nim. Wciąż szukam wnętrza mojego księżyca. (Anna Piotrowska)

FOT. JOLA STASZCZYKx