01

reżyseria, choreografia, koncepcja: Helena Ganjalyan,

kreacja i wykonanie: Artur Bieńkowski, Szymon Dobosik, Magdalena Fejdasz, Jacek Niepsujewicz, Angelika Tomasiak, Alexey Torgunakov, Piotr Mateusz Wach,

czas: 55 min. (bez przerwy)

„Żebym był istotą, która się pokazuje, pojawia, a nie tylko serią obrazków stworzonych przez innych”.
Rodrigo Garcia

„april 31” – dzień zawieszony między „dzisiaj” a „jutro”, między prawdą a fałszem, obecnym a nieobecnym. Między życiem przeżywanym, a życiem martwym – pustym, pozbawionym sensu. Dzień, który nie istnieje. A może dzień, który powtarza się w nieskończoność dopóki czegoś nie zmienię, dopóki „coś” się nie wydarzy?

Stopniowo zagłębiamy się z wykonawcami w ścieżki pamięci ich bohaterów. Wnikamy w przestrzeń ludzkiego istnienia, poszukując w jego korzeniach stanu absolutnej wolności i zgodności tego, co przekazywane na zewnątrz, z tym, co wewnątrz – harmonii, która została wyparta.

Głosy prasy:
„(…) Choreografia, którą proponuje Helena Ganjalyan, jest oparta na kontrastach. Z jednej strony składają się na nią mechaniczne, pozbawione emocjonalnego wyrazu ruchy i gesty aktorów (odsyłające do wybranych aktywności codziennego życia) – ich przedstawienia układają się w pewne cykle, podkreślające rutynę i brak zaangażowania (twarze aktorów przez cały czas pozostają niezmienne). Z drugiej strony zdarzają się tu momenty zawieszenia – sceny bezruchu, w których gwałtowne i automatyczne gesty ustają, obojętność spojrzenia zastąpiona zaś zostaje nagłą potrzebą bliskości. Dramat bohaterów tej opowieści polega na tym, że nie bardzo wiedzą oni, w jaki sposób obchodzić się ze sobą, kiedy w końcu wyzwalają swe ciała z konieczności reprezentowania kogoś/czegoś. (…).”.

Dzień, który nie istnieje, Magdalena Figzał, 6 maja 2016, www.teatralny.pl