Premiera spektaklu „UNDANCED” | 14 listopada 2025 (piątek), godz. 19.00

Serdecznie zapraszamy na premierę monodramu „UNDANCED” w wykonaniu Anastasii Khvorost, która od ponad roku współpracuje z zespołem artystycznym Teatru Rozbark w ramach stażu twórczego. Dzięki wsparciu Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego, w ramach programu rezydencji artystycznej dla twórców i twórczyń, możliwa stała się realizacja tego wyjątkowego spektaklu. „UNDANCED” to spotkanie młodej artystki na emigracji z Anną Piotrowską – reżyserką, która wsłuchała się w jej historię i odnalazła sposób, by to, co dotąd niewypowiedziane, mogło zaistnieć na scenie.

—————————————————————

„Undanced” to intymny, biograficzny monodram łączący współczesny taniec, teatr dokumentalny oraz elementy ruchu emocjonalnego i osobistego świadectwa. Projekt stanowi próbę przetworzenia doświadczenia utraty dzieciństwa i poczucia bezpieczeństwa w wyniku wojny w Ukrainie. Podejmuje tematy traumy, pamięci ciała, migracji, tożsamości oraz transformującej siły sztuki. Spektakl „Undanced: Niezatańczony walc”, stworzony dla Anastasii Khvorost w Teatrze Rozbark pod opieką artystyczną i w reżyserii Anny Piotrowskiej, wyrasta z inspiracji dramatem Williama Szekspira Romeo i Julia. Artystki odnalazły w postaci Julii głęboko rezonujące wątki – delikatność, bunt i niespełnioną miłość – które stały się punktem wyjścia do osobistej refleksji nad własnym doświadczeniem utraty. W procesie twórczym, poprzez badanie osobistych tragedii i kruchości marzeń, narodziła się nowa, biograficznie naznaczona perspektywa – szczera, wrażliwa i autentyczna. W spektaklu wykorzystano archiwalne nagrania oraz emocjonalne świadectwa artystki, która doświadczyła rosyjskiej inwazji na Ukrainę. Z tego głosu bólu wyłania się historia przerwanego czasu – dzieciństwa, które nie miało szansy dojrzeć, i planów, które nie mogły się spełnić. Tytuł „Niezatańczony walc” nawiązuje do prawdziwego epizodu z życia artystki – do tańca, który nigdy się nie odbył, odebranego przez wojnę, tak jak część jej życia. To poetycka refleksja nad tym, co pozostaje z „ja” po traumie, nad istnieniem pomiędzy przeszłością a przyszłością – w przestrzeni, gdzie pamięć i ciało tańczą w rytmie utraconego walca.

W spektaklu wykorzystany jest utwór „Waltz No. 2” skomponowany przez rosyjskiego kompozytora Dmitria Shostakovicha. Premiera tego utworu odbyła się w Moskwie w listopadzie 1938 r. (87 lat temu).

Anastasia Khvorost:  Walc Szostakowicza. Muzyka cienia. Oddycha chłodem imperiów, gdzie dźwięk jest rozkazem, a milczenie — wyrokiem. Rytm strachu, który przemienia się we wspomnienie. Echo państwa, które nie zna granic, zadawała i wciąż zadaje ból. Wszedł w życie bez pozwolenia. Cicho, jak blizna po wydarzeniu. Wypełnił powietrze, zmieszał się z oddechem, zmuszając, by oddychać inaczej. Nie można go wygnać z pamięci — można jedynie pojąć. Przyjąć, przemienić, uczynić znakiem oporu. Tam, gdzie był strach — teraz pulsuje siła. Tam, gdzie była cisza — rodzi się pamięć.

UKR вальс Шостаковича.
Музика тіні.
Вона дихає холодом імперій,
де звук — це наказ,
а мовчання — вирок. Ритм страху, що перетворюється на спогад.
Ехо держави, яка не знає меж, звдавала і продовжує завдавати біль.
 Він увійшов у життя без дозволу.
Тихо, наче шрам після події.
Заповнив повітря,
змішався з подихом,
змушуючи дихати інакше. Його не можна вигнати з памʼяті 
можна лише осмислити.
Прийняти, перетворити,
зробити знаком опору. Там, де був страх —
тепер пульсує сила.
Там, де тиша —
народжується пам’ять.

 

koncepcja, reż., chor.: ANNA PIOTROWSKA, kreacja i wykonanie: ANASTASIIA KHVOROST,

kostium: Ewa Noras, Atelier Bronisława Cichy, 

muzyka: Anna Piotrowska,

video: Aleksandra Kępińska, Anastasiia Khvorost, Anastasiia Sereda,

współpraca: Daniel Zych,

fot. Anastasiia Sereda, grafika: anatan.

Spektakl stworzony w ramach programu rezydencji artystycznej dla twórców i twórczyń z Ukrainy organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.

Artystycznie Piotrowska zainteresowana jest improwizacją i pogłębianiem świadomości ciała i umysłu jako narzędzia zwielokrotnionej, wielofunkcyjnej obserwacji. Poszukuje relacji obiektywnego ciała w kategorii, którą nazwała „onebodyspacerecognizer”. Od wielu lat zajmuje się zagadnieniem pracy procesowej odkrywając m.in. narzędzia zgłębiające laboratoryjną pracę nad tekstem, kreacją postaci, jak również wzmacniając doświadczenia w podwyższonych stanach ciała i umysłu, poprzez działanie na wyobrażeniach i emocjach, które wpływają na kreację ruchu i poszukiwanie kanałów energetycznych uwalniających sam taniec. | http://piotrowskacompany.com/ | https://vimeo.com/user6161350