Międzynarodowy Dzień Teatru

27 marca 2023

MÓJ TEATR TO

Po raz kolejny zapraszamy do naszej przestrzeni radiowej  ROZBARK RADIO. Dzisiejsze słuchowisko jest impresją stworzoną z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru, który obchodzimy właśnie dzisiaj.

Nasza codzienność to taniec, ruch, teatr, tym razem łączymy się z naszą publicznością w warstwie dźwiękowej, w zmyśle słuchu i świecie wyobraźni.

————————————————

ANNA PIOTROWSKA

udział wzięły artystki Teatru Rozbark:

Joanna Brodniak, Maria Lenczewska, Aleksandra Kępińska, Katarzyna Zioło, Aleksandra Łuczak, Julia Lewandowska, Anna Piotrowska

fot. Kazimierz Ździebło | grafika: anatan

AP

Mój teatr to nieskończoność w zagubieniu, podróży i znalezieniu. Spotkanie mojej myśli z zaskoczenia. To przestrzeń przypatrywania się i lekcji siebie samego. Lekcja pokory, żmudnej pracy, której często nie widać.

Mój teatr jest z ludźmi, ale w odczuwaniu samotności. Mój teatr to eksplorowanie napięcia, szukanie punktów podparcia, które tworzą konstrukt niewidzialnego. To skomplikowane. To bycie w relacji poszerzonej ze sobą, z wrażliwością na partnerów-partnerki w codzienności. Mój teatr to codzienność pełna ekscytacji i pasji, codzienność, w której biegnę między biurem, a studiem. Właściwie studio, scena są moim biurem, a zarządzanie sprowadza mnie mocno na ziemię, co daje mi siłę do komunikowania się i urealniania. Gdzie jestem, gdzie jesteśmy, co możemy zrobić tu i teraz.

Mój teatr nie udaje, że nie jest gotowy. On jest i to mnie bardzo cieszy.

JL

MÓJ TEATR TO

wymiana, wspólne miejsce wyobraźni, spotkanie, lustro.

Spotkanie pomiędzy stronami, które wspólnie w niego uwierzą.

Pokazuje w soczewce życie jego uczestników i uczestniczek.

Potrzeba warunków do jego wytworzenia – kogoś, kto chce podzielić się swoim fachem i osoby, która będzie ten komunikat chciała odbierać na zasadzie dobrowolnej umowy. Pozacodziennej energii i ekspresji ze strony performera bądź performerki. Kreacji wspólnego świata wyobraźni, złożonego z precyzyjnych detali, niewidocznych dla widzów i widzek zasad, a klarownych dla występujących osób. To te zasady tworzą narrację. To one sprawiają, że podróż między punktami w przestrzeni może być odczytywana jako opowieść niosąca znaczenie. Od mojej jako artystki pracy na scenie i poza nią zależy, czy będę potrafiła stworzyć taką przestrzeń, w którą uczestnik spektaklu, jej świadek, widz lub odbiorca, będzie mógł/mogła uwierzyć i współtworzyć ją swoją obecnością. Miejsce, gdzie mogę MARZYĆ!

AŁ

Mój Teatr to miejsce spotkań: twórczych/ zawodowych, ale i tych mniej formalnych. To przestrzeń rozwoju, inspiracji i nabywania pewności siebie. To wspólnotowość, ale i samotność.

To kształtowanie swojego języka, to przyzwolenie na błędy, to lekcja pokory i komunikacji.

KZ

Mój teatr to ja. Mój teatr to My. Mój teatr to Wy.

Moim teatrem jestem ja cała. Moje ciało, moje serce, głowa, wnętrze. Moje ja. Mój teatr jest tu – we mnie, w bliskiej i dalekiej przestrzeń. Tam gdzie wyglądam i tam gdzie mnie jeszcze nie było. Każdą myślą, ruchem i oddechem. To jest MÓJ teatr, zawsze ze mną gdziekolwiek i kimkolwiek jestem, byłam i będę.

Moim teatrem jesteśmy My. Wspólnota, którą tworzymy, nasz świat, wyjątkowość przepływu energii, spojenia ciał i myśli. Wyjątkowość zdarzenia tu i teraz, które istnieje tylko w danej chwili RAZEM i wspólnie.

Moim teatrem jesteście Wy. Wy dla których gram, dla których tańczę, tworzę. Za każdym razem, każdy, kto stanie po drugiej stronie i odbierze to co pragnę mu dać. Moim teatrem jesteście Wy – widzowie, współtwórcy, bliscy i dalecy. Moja rodzina, ukochani, Ci którzy są wtedy, kiedy mnie nie ma. Bo jestem TAM – w MOIM TEATRZE. Dziękuję.

AK

ja, ludzie, miejsce, zdarzenia, współodczuwanie, dojrzewanie, poznawanie siebie, akceptowanie, kochanie.

Sfera, w której pozwalam sobie na błędy, potknięcia i złe wybory. Przetwarzam proces, który rozwija, zaprzyjaźnia z pokorą, sprawia, że jestem lepsza, nie tylko jako artystka, ale i człowiek, który żyje, odczuwa, doświadcza. Wszystko co tutaj zyskuję, oddaję, dzielę, aby świat poza teatrem mógł również dostrzec to piękno i brzydotę. Prawdę, która jest sztuką samą w sobie. 

ML

Mój teatr to miejsce spotkań.

Ze wspaniałymi ludźmi, z samym sobą.

To przestrzeń odkrywania nowego, pełna wyzwań i w tych wyzwaniach twórcza.

To też codzienne rytuały, przyjemność z poruszania się i wspólnego  tańca.

JB

mój teatr to ciągła próba – czasu, przestrzeni, historii, siebie samej, własnych granic i możliwości.

to codzienne mikropróbki moich mikroświatów. to próba przeżywania – na nowo, inaczej. to próba odwagi bycia w niewiedzy. to próba przyjemności w napotykanych odpowiedziach lub ich propozycjach. to próba bycia kreatywnym na akord. to próba spotkania siebie samego i otwartość na spotkanie z innym. ale przede wszystkim, to możliwość próbowania.